Viaxamos na incertidume da brétema que, a través dos barrancos, emerxe tralas montañas de Guatemala. Hoxe imos cara o centro do país e agárdanos un sorriso eterno, a calor dun fogar e a esperanza da libertade. Na casa de Sandra, os nenos colorean o ceo con papaventos, corren tralos cans e debuxan o futuro con luces de cores. Sandra agarda á beira do lume, hoxe é festa, hoxe imos comer un enorme "chunto" que onte mercaron e que se garda para as grandes celebracións. Somos fillos do silencio e a luz do sol colorea as sombras dos extraños.
En Guatemala as indíxenas poconchíes bordan no silencio esperanzas.
No hay comentarios:
Publicar un comentario