Lonxe, moi lonxe, requetelonxe existe un paraíso Finis Terrae, a porta onde os viaxeiros máis intrépidos chaman dúas veces. Si, eu cheguei aquí, a Ushuaia, a cidade por antonomasia de Tierra de Fuego, o mundo patas arriba onde todos estamos de paso e ninguén é extranxeiro.
Unha mañá fría a bordo das "Tres Marías" navegamos polo canal Beagle ata o faro Les Eclaieurs, visitamos a illa "H" e os refuxios dos yámanas, antigos habitantes de Tierra de Fuego namentras as folerpas de neve agochaban as nosas pisadas ante as miradas indiferentes dos pingüinos. Avistamos glaciares á deriva e achegámonos xunto dos lobos mariños, o noso pequeno barco semallaba unha balea de madeira ante semellantes seres da natureza .
As noites de inverno son moi frías, a temperatura media ronda os -15ºC, época aconsellable para quen gosta de disfrutar do fermoso Parque Natural. Longas camiñatas entre montañas por camiños sen retorno debuxan sendeiros sobre a neve ata a fronteira de Chile. Ninguén agarda, o silencio enxendra tanta beleza que se reflexa sobor as augas mansas da lagoa.
A lúa cómplice é un faro no ceo, altiva compañeira de viaxe, para quen lonxe agarda por un retorno.
Pero que nos dices! No tenia idea de que hubieras andado por esos mundos. Impresionante! Supongo que sera solo cuestion de tiempo antes de que hagas una excursion a la Antartica: bueno, practicamente ya estuviste ahi.
ResponderEliminarLo malo es que no creo que te encontraras con muchos revolucionarios con quienes compartir experiencias ...
no hay muchos revolucionarios como tu
ResponderEliminarFlattery will get you nowhere.
ResponderEliminarSalgo para Johannesburgo dentro de unas horas: volvere en cuestion de diez dias o dos semanas.